Adeline

 

  Seni aradıgımda bulamıyorum, sonra hic beklemedigim bir anda karsıma çıkıyorsun. Korkuyorum Leandros yaptıklarından, yapamadıklarından korkuyorum dedi Adeline yorgun sesiyle. Sonra kaçırdıgı gözlerini ona çevirdi tüm cesaretini toplayarak. Tekrar anladı, sözcüklerin bir anlamı kalmamıstı o büyülü anda hiçbir şeyin önemi yoktu.Adeta zaman durmustu. Belli etmemek için kafasını cevirdi, sesi titreyerek sordu. Ne yapmaya calısıyorsun Leandros? 

  Leandros bir süre duraksadıktan sonra derin bir nefes alarak başladı sözlerine. Aynı anda iki yerde hissettigin olur mu Adeline? Burada ve orada sanki hiç tamamlanmamıs gibi sanki hep diger yarını bekliyormuş gibi. Hayatım boyunca bundan sikayet edip durdum. Eksik hissettiğim her gün için daha da sinirli biri oldum. Sonra sen geldin, ilk defa tamamlandıgımı hissettim ve sonra.

  Leandros 'un gözlerine baka kaldı Adeline. Gözlerinde gecmisin derin yaralarını gördü. Bir süre sustular. Belki de Lean, sadece susmamız gerekiyordur. Geleceği gözlerinde tekrar görebilmem için sessizliğine ihtiyacımız vardır dedi, el ele tutuşup ağaçların arasında uzandılar. Hic konusmadan, rüzgarın saçlarını uçurmasına izin vererek.

  Ben asık oldum. Süphe yok.Buz soguktur, gül kırmızı ve bu aşk beni sürükleyip bir yerlere götürmeye çalışıyor; öyle güçlü bir akıntı ki ondan kendimi korumam neredeyse olanaksız.Ama artık dönüş yok. Kendimi bu akıntıya bırakmak dışında bir sey yapamam. Yanıp kül olsam da yok olup gitsem de diye içinden geçirdi Adeline.

  Bir söz vermeni istiyorum Leandros dedi sessizliği bozarak, beni hiç unutma. Elleriyle Leandros'ın yüzüne dokundu parmaklarıyla gözlerini kapattı. Sonsuzlugu dileyerek.