cok uzak daha yakın
Bazı geceler diğerlerinden daha karanlık olur ve bazen kaybetmemek kazanmaktan daha değerlidir. Tıpkı yaşanmamışlıkların yaşanmışlıklara göre daha iyi olabilmesi gibi. İçimiz başkadır bizim, dışımız bambaşka. İnsan olmak en saf haliyle bu değil midir? Derinlere sakladığımız şeyleri kimseyle paylaşmaz üstünü örtmeye, aklımıza bile getirmemeye çalışırız. Halbuki paylaşırsak karşımızdaki kişi bize ne tepki verir değildir korkumuz. Asıl korkumuz kendimizle nasıl yüzleşeceğimizdir. Peki ya bir zamanlar çok isteyip de göremediğiniz şeyleri gördüğünüzde ne olur? Yaşayamadığın şeylerin, bir anda gerçek olması ama artık senin gücünün olmaması oldu hiç sana? Yıllardır beklediğin kararlılık karşısında o kişi kapını çaldığında, çok bekledim hissinin beklediğin şeyden daha ağır bastığı oldu mu? Başını yastığa koyduğunda ilk aklına ne gelir? Yaşadığın hayat mı yoksa yaşamak istediklerin mi? Belki zaman aldatıcıdır. Belki imkansızlıktır gizemli kılan. Belk...
